A MUND TË HESHTET-BAFTI KRASNIQI

GJYSHIT TIM
Nëpër ndeja kudo që qëlloj
Fjalë të mira për ty dëgjoj
Fotot tuaja shpesh i shikoj
Krenar emrin ta trashëgoj
Kur më thërrasin mua Bafti
U shkon mendja gjithë te ti
Edhe faqet m’i ledhatojnë
Veprën tënde e kujtojnë
Më urojnë jetë e shëndet
A thua gjyshit do t’i ngjet
Unë përgjigjem me krenari
Se do ta ndjek rrugën e tij
Page 21
- 41 -
Gjyshi im nuk pate fat
Që ti të jetoje më gjatë
Të betohen në flamur
S’ta njollos emrin kurr
Bafti Krasniqi

XHAXHAIT TIM
Viti 1937, vit i lindjes sate
Fëmijëri shumë të rëndë pate
Pate jetë me shumë mundime
Xhaxhi im, bir i Vllasës trime
Që kur shqiptove fjalët e para
Dukej se do të prihet e mbara
Fillove të shkruash me gur në tokë
Dhe gjithë ishe i dalluar ndër shokë
Në Ramabajë shkronjat e para i mësove
- 42 -
Ndër shumë gjenerata gjithë u dallove
Për një vit nga dy klasë i mbaroje
Edhe pse në gjuhën joamtare mësoje
Si nxënës shembullor dhe shumë i dlirë
Te fëmijët e lagjës ndikove për të mirë
Ta kishin lakmi rrugës sate të shkonin
Të merrnin dije, sa më shumë të mësonin
Kur mbarove filloren pate breng të madhe
Familja ishte e varfër dhe me shumë halle
Dëshira yte e flakët që kishe për shkollim
Të bëri të pathyeshëm pa asnjë dyshim
Ishe i vogël, por me zemër të madhe
Ia mësyve Hogoshit, shkollën s’e ndale
Bëje rrugë të gjatë nëpër borë e shi
Shumëkush habitej, por ta kish lakmi
Nga Vllasa në Hogosh përdit udhëtoje
Që në gjuhën e nënës mësimin ta mësoje
Prindërit e gjyshi më vonë kanë treguar
Se shpesh në mullinj natën e ke kaluar
Përveç që ndonjë shok shpirtbardh
Në shtëpi si mysafir që të ka marrë
Fitove simpati në atë rrethinë të re
Sepse përveç mësimit kishe dhe ide
Ide të gjuhës, të kombit dhe përparimit
Page 22
- 43 -
Se ato arrihen vetëm përmes mësimit
Ide që ishin të pakta thuaja çdo kund
Si rrezet e Diellit diku në pafund
Sapo semimaturën e pate mbaruar
U ktheve në vendlindje për të punuar
Ndaj aso kohe ishe shumë i kërkuar
Shkrojnat shqipe për të na i mësuar
Ishte kënaqësi për familje e fshat
Për voglush e voglushe ishte fat
Të mësonin shqip-gjuhën amtare
Në vend të bukvarit me abetare
Në mua mbolle farën e dashurisë
Që t’i rrekem mësimit e diturisë
Kujdeseshe për mua sikur për bir
Kur i kujtoi më duket vështirë
Entuziazmi ytë, puna e paparë
Bëri që të donin njerëzit mbarë
Fitove respekt, në popull simpati
Që të përcolli deri në vdekshmëri
Edhe në politikë u bëre shumë aktiv
T’i ndihmosh njerëzit në përspektivë
Por për disa qe bërë si hala në sy
Si langoj të qartur ta patën mësy
Si atak i parë të larguan nga partia
- 44 -
Që të pasojnë edhe shumë të këqija
T’i morën armët, banesën ta morën
Sepse i ligu kurr s’din ta ndalë dorën
Edhe disa që shtirenshin si miq
Të bënin leqe, tregoheshin të ligj
Ishe i pathyeshën, tepër stoik
Të ligut i lig, mikut i thoshe mik
Shkove si burrat në tjetrën botë
Mundi yt xhaxha s’ka shkuar kot
Të kujtojmë me mall, o xhaxhi im
Mirë u pafshin xhaxhi në amshim
Gani Krasniqi