JU NJOHIM ME POETIN BEQIR BUZUKU

NJË PIKËPYETJE



Punët e vogla

kokorisjet

në shtrëngata

e po a trembet

muzgu nga mesnata

HILJA



Në Dëbëllde e gjetiu

tkurret mezhda e tokës sonë,

kot ankohen fshatarët,

ankesat kurrë s’kanë peshë

për njerkën e për hileqarët.



Andej e këndej

të gjithë janë shqiptarë.

Pse u shty

guri i mezhdës së kufirit,

o hileqarë?!



Në tokën tonë stërgjyshore

Sikur t’ishim ardhacakë,

na shikojnë vëngërr,

paria jonë gjithnjë e përgjumur,

mrekulli sheh në ëndërr.

LUMI ME EMËR TË RI



Ibri s’është më Ibër

tash ka emër të ri:

K u f i...



Në mes të Mitrovicës

molla e sherrit,

në shpinë të Ibrit

mbi urë, mur.



Ndërtuesit e murit

sot na shkruajnë recetë

recetë për mu(l)ti jetë.



O ju kopshtarë,

të mollave të sherrit,

ne nuk i kemi sytë

për zyze të territ...



përtej lumit, përtej urës

shikohet në mes gishtash,

kur e lyp nevoja

nuk përdoret stopi...

Këtej çdo gjë hidhet n’peshojë,

çdo imtësi shikohet

me sy mikroskopi



Kosova e lodhur,

Kosova e tkurrtë

Meriton atë që synon.

Assesi imponim të shurrtë

IRRITIMI



Ca mjeshtër të padukshëm

gjenden diku,

në fundmoshën pus pa fund,

në trupin tonë ushtrojnë zejen e vet;

nisin të punojnë,

punojnë me dekretligje natyre,

dita-ditës na tisin energjinë,

mbjellin viruse e bakterie,

na e ndjellin pleqërinë.



Netët bëhen vite,

zgërdhihet pagjumësia,

peshëbjeshkën mbi shpinë

na e hedh plogështia.



Dhe më në fund

disi çdo gjë duket

sikur e përmbysur,

dielli i zbehtë,

qielli më i ngrysur.

KONTRASTE



N’kafene

dikush pi bukën e fëmijve t’vet

Mushkëritë gërrith tymduhani

Dreqi e i biri

aty kanë për t’hy,

pispilloset kamerierja

kronisti vjedh me sy.



Ndokund

n’dasmë valltarët prekun qiellin,

jehu i surlës e tupanit

posi bubullimë,

bën qetësinë copë e grimë.



Ndokund

dikush si M. Kuteli

në testament vulos porosinë,

shprush gjurmët e zhgënjimit,

n’mes jetëvdekjes

derën e vajit

e hap dorë e pikëllimit

MËDYSHJE



Shi e sqotë

porta me rezë

tavan i ëndrrës

plot krahnezë



Ngrohtësinë joshëse

e gllabëroi mjegulla

çatisë së shpresës

i mungojnë ca tjegulla

PENGESA



Kur hapërimi bëhet

me këmbë breshke

në shpinë na hudhet

një peshë bjeshke



Kur në qepalla

vërshon heshtja

zemrën përvëlon etja



Kur shtegu

është i ngatërruar

dikush Lulëkuqes

ia ndërsen

klyshëzit e tërbuar

ILAÇI



Shtatë pash thellë

fundos zymtësia

për t’pushtuar

majët e shkallëve

mungon fuqia



N’shkrumb të shpirtit

helm e pelim

mjegull e terr

një bashkëdyzim



Urë e dreqit

leqe-leqe

lypset shpikur një ilaç

lypset shporrur

ëndrrën e keqe

NJË PIKËPYETJE



Punët e vogla

kokorisjet

në shtrëngata

e po a trembet

muzgu nga mesnata