Letër Dashurie!

[url=http://img216.imageshack.us/my.php?image=f7if183m9d9b561.jpg][img]https://2img.net/r/ihimizer/img216/5933/f7if183m9d9b561.jpg[/img][/url]

[b]Veshtire qenka te maresh lapsin dhe te shkruash por ja qe nuk mund te rri. Te prita te vish me buzeqeshje por ti me erdhe me fjalen qe asnjehere nuk kisha dashur ta degjoja, jam mire ketu Dhembja per ty dita dites po me shtohet se bashku me lotet e mi. me ka marr malli per cdo gje: per zerin tend, buzeqeshjen tende, syet e tu ...

Largimi yt i hershem shkaktoi plage te medha ne zemren time, nuk ka ilac qe do te mi sheroje keto plage edhe pse disa thone koha sheron cdo plage un nuk besoj. plaga do me sherohet atehere kur te vij dhe une ne parajse Sa me teper kalon koha aq me teper ndjej mungesen tande. Me shpirt te venitur, me zemer te thyer dhe kthes te pakthyer, me lot ne sy deri sa te jetoj nuk do te harroj. Kush e di sa dite pa diell, pa lule, pa gezim do te kalojne, kurse ne zemren time vetem lot, vuajtje dhe mall per fjalet dhe buzeqeshjen tende te embel.

Dhembja nuk ka fund kurse lotet nuk kan fuqi te shprehin pikellimin per ty. Gjithmone do te mbetesh ne zemren time edhe pse ike vetem duke me shterguar doren. Me shpirt te venitur, zemer te thyer, me shpres te pa shpres, si dje, si sot, si neser une i perlotur te pres te kthehesh, po jo do vi une ma shpejt te ty te ma kthesh besimin ne dashuri, te ma kthesh lumturine dhe gjithe ate qe pata kur ishim se bashku.

Mungesa jote ne cdo vend po ndihet. Ditet pa ty vetem une e di se si i kaloj. Malli dhembja per ty kurre nuk do te shuhen. Do te dua edhe me shume se sa te kam dashur, edhe me shume se sa e dua veten,. Une do te jem ne shpirt vetem e jotja e ti vendos vete per lumturine qe mund ta kemi se bashku..atje ne parajse.Me prit i dashur se kam edhe pak pune ta perkrah imazhin tend dhe perseri do jemi se bashku dhe te lumtur.[/b]

[b]Sa veshtire eshte te shofesh se si lulzon natyra, si lindin dashuri te reja, perderisa dashurija jone eshte fikur, as lotet e derdhura e as fjalet e sinqerta plot ndjenja nuk sollen realizimin e dashrise sone.

Ne ty derdha peshen e dashurise,peshen e varferis se fatit e cila na ndau dhe shtoi mallin e syve qe te kerkojn cdoher te perlotur, por ti je e strehuar ne zemren time nga e cila nuk do te dalesh kurre.

Dashurija per ty shtrihet ne pafundesi. Ti ike, toka per ty u zhduk, mirpo edhe lumturija ime mbeti vetem hija e dashurise. C'te bej tash kur jam mesuar ne pranin tende, qe perher me behet sikur te mos jetoj fare Engjulli ime.

Te prita si lulet qe presin diellin pranveror, te prita dhe po pres me rjedhjen e kohes mbytese,ende notoj ne detin e dhimbjeve, por nuk e di pse nuk fundosem dot.

Armen me te forte qe e kisha dikur "DASHURIN" e kam ende dhe do ta ruaj gjithmone, por te lutem mos e kerko kthimin tim. Engjell, nuk kam fuqi qe ta hap rrugen e veshtire deri te pushkatimi im, ngase jam i malisur nga malli, pikellimi, vetmija, e vuajtjet qe do te varosin triumfin e dashurise tone qe tash eshte vetem fantazi, enderr e re e kendshme por pa e shijuar.[/b]

[b][color:68cc=red]FUND TETORI NE SHI[/color]

Eci rrugeve te qytetit neper shi
Nuk jam vetem si gjithmone
Doren ma shtrengon nje afsh i ri
Nje dore e ngrohte shpirtin ma pushton.

Rrugeve te qytetit shiu shetit si i cmendur
Kurse une cmendem nga parada ne shiun e fundtetorit
Nje ecje neper rruge me shpirtin e dashur
Me ben te fluturoj, te dua kete shi si e dehur.

Shiu na lag perseri e une ndjej shiun si nje lum dashurie
Gjaku me vlon perbrenda ne hapat qe bejme,hapa cmendurie
Ecim pafund ne rruget e dashurise qe burojne ne kete nate me shi
Nuk kam frike, me ploteson nje perqafim magjik dhe une dua te lagem keshtu perseri.[/b]

[b][color:6c0d=red]VETEM TY[/color]

Askush nuk ka gjuhe me fol per ty si gjuha ime,dhe askujte nuk kishe dite ti me i tregu me syte e tu te perlotur se heshtja eshte aq kriminale kur zemra ndjen shume zjarre shume fjale te pa thana shume dashurie me lane pas vdekjes.Ne syte e tu te lotume une do ta qeli gongjen e buzqeshjes tende,dhe nuk do ta le trendafilin tende pa ere,pa miqe,pa shoke e me zemer te dashurume!

E nata me klithje e gjama e gropone nje emere pa pergjegjje nje emere qe e therras vetem une vetem zani ime i kallun!
E une paskam dashte me ja fale vetes kengen qe nuk e paskam dituir,sepse pikllimit fisnik i kam borgje lotin!
Kur te shkoje te heshtja e fjales sime qe do te jete e larget sa shikimi ime une as ateher nuk deshiroj ti harroj ngjyret e gjetheve ne pranver sepse ajo eshte deshimja me e madhja e syve te mij e peshperitjeve te mija!
Sot jam ne pikllim e neser askush ska per te bindur ty se je kaq larg meje,bile kujtimin e ardhmeris te mallit dhe te dhembjes qe kame,ti nuk ke me marre me vete?
Nje pjese e zemres ka me te rrahe bashke me zemren time,ne gjite e ngurte te vetmis time,dhe kurr ndoshta nuk do te harroj se ty te takova tue kerku veten time,duarte e mija,bredhjet,endrrimet,ne kete toke ku lulja nuk do te qel per ne ,e dij se dhembja do te jete e madhe dhe do tme djeg shume dhe kurr sdo te harroj!!!
Ne netet e vetmuara une me mendjen time , endrroj te behem zoge te fluturoj, shtepij ne shtepij deri sa te gjej ty, mirpo keto mendime do tme mbesin vetem deshira, ty ndoshta nuk do te shohe kurre, ne kujtese do tme mbeten vetem syte e tu te perlotur!!![/b]

[b][color:aaed=red]Fol...[/color]

Dua te me flasesh,qe te me zgjosh nga gjumi..Te me celesh perseri, se zeri yt me ngjall pranvere..

Hyr dhe rri perjete me mua, brenda ne qenien time sepse me mungon shume , me mungon menyra se si i mendon dhe i merr ti gjerat, ironia me te cilen flet shume here, me mungon shpirti dhe dashuria jote..

Oh, sa larg je dhe pse un te ndjej shum afer, sepse te dua gjithnje e me shume..

Hajde pra, foli zemres sime, qe edhe ajo te shkrije nga akulli qe e ka zene, sille djellin tend dhe nditen e syve te tu qe edhe un te arrij me ne fund te shoh..
Eshte e veshtire..cdogje duket e pamundur tashme, se ti nuk je me per mua, nuk rri me te me degjosh kur une te flas, nuk lexon kur une te shkruaj, nuk je me pranvera ime..

E ku ti kerkoj une te gjitha keto tani???
Duhet te dal ne rruge e te bertas??Te kerkoj perseri nje yll tjeter..me te mire?? Nuk mundem..as kembet sme bejne me, e as ze e fuqi nuk kam qe te kerkoj dike,qe mund te jete mbase me i mir..se u mesova me ty..
Ta dish se kenaqem me ty edhe nqs e gjithe bota mund te zhduket, kenaqem me syte e tu edhe nqs sdo shoh sy te tjere me ne jeten time, kenaqem me ty, se vetem ty te dua..aq shume..

Prandaj me fol, hyr perseri ne porten e zemres sime dhe me fol, vetem me pershendet te pakten..se me ka marre malli per zerin tend qe me ngroh, gjithmone..

Por ti..i merzitur me mua, vetem me largohesh dhe mbase nuk arrin t'i degjosh fare keto fjale, qe vijne nga thellesite e shpirtit tim e qe jane vetem per ty..Mbase ste interesojne shume ose mbase nuk me beson me..sepse asnjeher nuk me ke besuar!!

Dhe ti ike..papritur..pa thene me asgje..qeofte edhe..Lamtumire..!![/b]

[b][color:9c27=red]Fjala jote me lendoi[/color]

Nate, qetesi. Shetise rrugeve te qytetit e shoqeruar nga hija ime dhe yjet qe vezullojne lart ne qiell. Me duket se dikush me ndjek, shpejtoj hapat, jo ,jo askush nuk me ndjek, jan mendimet e mia qe me trembin. E ndjej veten te humbur ne kete erresire te pafund. Me kujtohen fjalet e tua kur mi the '' do te shkoj neser ''.

E pikelluar, vazhdoj rrugen, shof vendet ku rrinim bashke e qe tani jane te zbrazta. Ti me bere te mos e dua me jeten e te mendoj vetem per gjera te trillua, ti mi vodhe enderrat, mi vodhe shpresat ma trete buzeqeshjen, dhe mi le vetem kujtimet.

Me le ne vuajtje e ne vetmi, por une ende pres kthimin tend sepse te dua vetem ty !![/b]

[b][color:dd78=red]Nje flete nga ditari im!...[/color]

Dashuria vjen pa te thene ''Mirmengjesi''dhe iken pa te thene ''Lamtumire''!...Etille eshte dashuria,sidomos ne adoleshence,ne moshen ku cdo gje qe fluturon te duket e kapshme.Te flasesh per nje flete te ditarit,e aq me teper kur ka lidhje me ndjenjat,nuk eshte e lehte.Me duhet te shkruaj dicka,e pse jo dhe te verteten?!Ndoshta do te ishte me e lehtenese do te me vinin ndermend,apo te kisha shkruar kete flete ne ditar.Kjo eshte nje nga ato fleteqe s'kishte nevoje qe te shkruhej ne ditar sepse ashtu sic ishte e thjeshte,e bukur,e dhimbshme,e hidheruar ,spontante,mbetet ne memorje.Eshte e tepert te zgjatem tani.Ishte vjeshte.Me duhej te shkoja ne nje vend ku sdo te njihja askend,ku gjithcka do me dukej krejt e huaj.Madje edhe dielli s'eshte nje per te gjithe,edhe drita e henes dhe e yjeve,nata dhe shiu,cdo gje me tjeter me dukej e huaj.Me duhej te shkoja edhe pse pa deshiren time.Dhe ja krejt papritur u gjenda perpara teje per te te thene''Lamtumire''.Por jo,ti s'me lejoje te flisja.Flisje vetem ti si zakonisht,por disi ndryshe.Kishe nje fytyre te zbehte,sy...nuk e di,te skuqur e te perlotur bashke,nje ze te mekur qe pengohej diku para se te dilte.E megjithate perpiqesha te nderhyja e te strukesha pas fjaleve te tuadhe te hyja ne skutat e shpirtit tend,aty te gjaja pak ngrohtesi,shprese,kurajo e perkrahje...Kisha nevoje vetem per nje fjalepor...Jo,eshte e pamundur,e megjithese te gjitha mi kishe lexuar me sy vazhdoje te flisje,e te flisje.Flisje pa kuptim.Epastaj heshtje...Dhe pastaj peshperitmas me the ''DHE KOHA PO QAN PER LARGESIN TENDE''!...dhe lotet te rridhnin nen sy papushim!...Dhe une vazhdova rrugen,ndoshta rrugen tende.Ike dhe pse kjo sjellje nuk te perkiste ty.Ike,u largove para meje mes shiut qe binte e njomte lehte floket e mi,mes loteve qe rridhnin papushim.Largimi yt me tha''Lamtumire''!...Gjethet bien ngadale nga pemet dhe bashke me to disa pika loti nga syte e mi.Dimer i eger tashme hyn dhe zemra ime lengon per kete fatkeqesi.Une trishtohem sepse tashme do te me duhet qe qe fill e vetme te perballoj kete dimer te acarte dhe ku i dihet ndoshta shume te gjate,zemra me mbushet plot dhimbje,plot brenga dhe ne kete mundim shkaterrimtare.Lotet e mi rrjedhin pa pushim,pa mbarim rrjedhin pak rrembyeshem,po per ku se di.Ato rrjedhin dhe krijojne nje kanal,ne te cilin pllakosen kujtimet,rikthehen zhgenjimet,enderrat heshtin dheshpresat vdesin.Ah,!...Ky dimer kaq i vrazhde!..E ndjej qe lotet dhe dhimbjen nuk do te m'i pushoje.E ndjej qe rrjedhen e jetes te qete s'do te me ler ta vazhdoj,e ndjej qe keto mizori kerkojne te me torturojne.Fillikat e vetme,e lenduar,do te mundohem te perpiqem ta kalojkete dimer shkaterrimtar.Tani ti prane meje me nuk do te ndodhesh.Nuk do te jesh me rrezja e pare e diellitqe me zgjon,sdo te jesh ti me flladi i eres qe fytyren,trupin ma ledhaton,zemra sdo ta ndjeje me ate ngrohtesi,qe ti dikur ma jepje.Shpirti sdo te gezoje,sdo te lumturoje me sepse gezimi i shpirtit ishe ti,ne ato dite te kaluara vere.Por edhe dimri me stuhi do te mbaroje!...PO!...PO...do te mbaroje!...Jam e bindur se nje dite ky acar qe ka ngrire,e ka pushtuar gjithe qenien time,ky artikull qe ka ngrire mendjen time,do te shkrije.Jam e bindur se keta lot te kristalte e te pashterueshem,nje dite do te pushojne se rrjedhuri.E pra nje dite serish do te vije pranvera per mua dhe dimrin e hidhur e te acart do ta kem lene pas duarve,pas kraheve pergjithmone,por jo per ta harruar!...[/b]

[b][color:6db9=red]Sa me mungon
[/color]
I dashur,po te dergoj leter sepse po me vret largesia jote.Ne kete leter do te tregoj gjendjen time shpirterore qe me ke shkaktuar ti,jo per fajin tend,per faj te dashurise.Nuk ndjej me ekzistencen time ne kete bote sepse nuk je prane meje.Je shume larg,saqe zemra po vuan shume mungesen tende,dhe therret emrin tend ne cdo moment .Ne ke cast qe po te shkruaj po dridhem,po nxjerr lote nga trishtimi i mungeses tende.Nje trishtim e mallkuar qe me ndjek ne cdo moment..Kudo qe shkoj kam imazhin tend me vete,sepse mendja te ka pikturuar ty.Sa me mungon.Sa po vuaj nga largesia jote.Te lutem rikthehu,mos me le ne vetmi,mos e ler zemren time te cmendet.Me ka marre malli per ty ,per puthjet e tua,te te kem perseri ne krahet e mi,te ndjej fryemarrjen tende,dhe te shikoj perseri syt e tu...Shpresoj qe me letren time te kuptosh dhimbjen time dhe vuajtjen nga ikja jote.Dhe kete leter e perbledh me nje fjale te madhe TE DUA

Cdo nat shikoj yjet dhe yllin me te shndrishem kam vene emrin tend dhe aty brenda yllit kam ruajtur kujtimet qe kam per ty.Cdo nate sa here te shikoj ate yll te bukur do me kujtohesh ti.[/b]

[b]…mbreme po lexoja mesazhet e tu. I kisha ruajtur diku, afer me dhuratat e asaj krishtlindje qe me sollen dhuraten me te madhe. Kisha harruar fare se ato gjendeshin te mbledhura me nje lidhese te kuqe te ndezur, lidhesen qe ti me dhe per ditelindjen time, e mban mend? Kishe shkruajtur emrin tim aty, me mire do thoja i gjendur me dashurine qe ti kishe per mua. Pasi I mora ne dore I hapa fletet nje nga nje me friken se mos me thonin dicka, me friken se mos nuk do gjeja me te shkruar brenda tyre, me friken se mos e shihja fleten te bardhe...

…dhe ne fakt nuk I hapa, u mundova te betohem, por nuk kisha fuqi, nuk kisha sy per ti lexuar!

E cuditshme, nderkohe qe me dridheshin duart me mungonte vetem te shikoja zemren time te strukur diku nga cepi dhe qe me shikonte me syte e ndersyer, gati sa te me shqyente te gjalle, u afrova, u mundova ti flas por me kot, ajo ishte aty me ty, me kujtimet e tua, me aromen e parfumit te lekures tende…

Mu erren syte, nuk po shikoja me, as po degjoja, I vetem ulur ne gjunje, I paralizuar para teje... Nuk po shikoja me sepse mu shfaqe ti, e qeshur ne fotot qe kisha rruajtur dhe qe dolen nga sirtari nje nga nje! Gjithcka po me dukej joreale, me behej sikur fotot flisnin ndermjet tyre dhe qeshnin, qeshnin me mua, qeshnin me gjithcka… vetem une qe nuk po qeshja!
Per nje moment mendova ta mbyll me vertik ate dreq kuti, ate kuti te mallkuar kujtimesh... dhe te premtoj se do ta hedh, po po nuk mundem me te te shikoj duke qeshur sikur nuk ke bere gje, me pamjen tende si engjell, por me syte qe ndricojne si djalli, ata sy qe po mbajne zemren time aty me ty, te kujtimet e tua te hidhura, te mbushura me zemerim, djallezor jane, shume djallezor jane ata sy, i kam frike ndonjehere, por kesaj rradhe nuk me shpeton dot, do te flak tutje, tutje nga qenia ime, nuk dua te te shikoj me dhe aq me teper te lexoj shkrimet e tua te magjepsura... Je e keqe, per kete nuk kam me dyshim, ja edhe tani e vertetova duke pare zemren time te strukur nga frika. Kushedi se cfare i ke then, kushedi se cfare i ke prallisur, por ti nuk mund te me fundosesh me veten tende, jam me i forte se ty, gjithmone kam qene i tille dhe nuk do dorezohem tani, e pamundur... E shoh qe nga keto fjale po te iken buzeqeshja, mu befsh kurban, cfare prisje, te filloja te qaja ketu prane shkrimeve te tua, prane kujtimeve te tua naive??? Jo jo nuk me ke njohur ende sa duhet, te duhet kohe dhe ne fakt kohe do kesh plot se aty ku po vete asgje dhe asnjeri nuk ka per ta kursyer...

Ouuu tani po qan??? Si ka mundesi qe ata sy te qajne? Si ka mundesi qe ata sy te kuq te ndezur te nxjerrin lote te bardhe??? Jo kjo nuk ka mundesi, besoj se tani e kupton se nuk mund te me mashtrosh me, sira jote ka ikur, te ka tradhetuar se edhe ajo e ka kuptuar sa e keqe je dhe sa e keqe mund te behesh... Tani qe po iken, qe po fundosesh me duhet te rrimar zemren time, ta vendos brenda meje dhe te filloj nje jete te re, pa ty, pa buzeqeshjen e sterholluar tenden, pa magjite e tua, VETEM UNE, UNE DHE ZEMRA IME, te lire prej teje... O sa i qete qe ndjehem duke te pare te ikesh, large jetes sime, larg syve te mij... Gjithmone te kam dashur, te kam falur, por tani jo me…

Lamtumire mrekulli e djegur, qofsh mire aty ne ferr, edhe na mendo ndonjehere, mos na harro..[/b]

[b]Ti ma pushtove zemren qysh per her te par kur te pash dhe qe nga ai moment ke len gjurm te pa shlyshme ne jeten time????

Kur fillova te dashurohem ne ty mu duk se hyra ne rrug te jetes mu duk se e gjeta fatin e vertet dhe sa her te takoj me dridhet zemra nuk ngopem duke te shikura vertet me mahnit me bukurin qe e ke dhe vdes nga deshira qe flokt dhe fytyren ti perkdhelja nje her por kam frik se mos po te lendoj sepse ju ngjan engjejve te parajses dhe ngado qe te shikon shendrrit nga bukurija si yjet e bukur qe gjenden ne qiell dhe ather kur e shikojm njeri tjetrin ne sy me duket se ata sy po me flasin apo me mir te them se me ata syt e tu te bukur shkruan se me Do edhe ti po aq sa te Dua dhe un ty por nuk e kuptoj perse nguron kaq shum !

Kur prezenca jote qendron afer meje sikur po me mbush me jet dhe plot energji dhe gjithnje e me shum me jep shpres se nje dit do te kem ne krahet e mi.

Qkur te kam njohur ty ndihem krejtsisht ndryshe madje nga nje her nuk e njoh as veten sepse vemendjen e kam vetem tek ty ku do qe te ndodhem dhe cfardo qe te bej ty gjithmon te kam para sysh sikur nje hije qe te ndjek pas dhe shum her i them vetes '' PO TE KISHE QEN EDHE TI PRAN MEJE NE KET CAST DO TE ISHA NJERIU ME I LUMTUR NE KET BOT''

Nuk e kuptoj perse nguron kaq shum kur me do edhe ti mua a po e ben me qellim vetem pse po te dua kaq shum por besom se as une nuk e kam te leht me keto dhimbje qe po mi shkakton ti.

Ti po luan me mua vetem se e ke kuptuar se une vdes per ty dhe te kam shpreur dashurin si askush tjeter .

Kuptoje se te dua me zemer me gjith fuqin e shpirtit dhe ter qenjen time njerzore .

Une jetoj vetem per ty ,ti per mua je e vetmja ne ket bot ,ti je shpresa e vetme qe me mban gjall ne ket Bot dhe asgje me shum nuk dua vetem ti t`me duash dhe un te dua .

Por nje gje nuk e kuptoj perse je kaq e pa shpirt pse nuk ndalesh dhe ti mendosh gjerat mir por po me lendon mua gjith ashtu edhe veten jam kureshtar ta dij ku e gjen ter kete fuqi dhe perse e ben kete sikur ti te jesh vetem nje her ne vendin tim ateher e kupton se sa je gabim.

Por ti nuk po kupton te verteten e jetes, se dashuris spo mendon se po ma lendon zemren ,zemren time qe te dashuron pa mas .

Shpesh her mendoj se pa ty jam i humbur ne ket bot dhe perpiqem te ngushlloj vete por gjithcka eshte e kot ,nga nje her vetem per te larguar nga mendja mendoj gjera negative per ty dhe i them vetes se nuk te dua ti nuk e meriton qe te dua une ty ti nuk vlen asgje ti nuk ke shpirt ,por prap kthehem dhe them vall pse po genjej veten kur e dua edhe e meriton ta dua dhe vlen shum sepse per vec bukuris qe e ke je e ndershme e moralshme por e ke pak mendjen e madhe .

Nuk e kuptoj perse nuk po me beson te kam then shum her se te dua por ti prap nuk me beson e kjo me ben shum nervoz sa qe me dit te tera nuk mund te ha ushqim madje as gjumin si gjum nuk e bej si duhet sepse ti nuk me beson se te dua kam provuar ti behem armik i vetes por as vet ZOTI nuk deshiron te me ndaj nga ti.

Kisha ber cmos qe te me besosh por kur te them un dicka ti nuk me beson dhe te duket e vertet vetem ajo qe thua ti por nje dit do ta kuptosh se sa te dua dhe do te bindesh sepse nuk e meritoj aspak ket qe po me ben ti ,nje dit do te bindesh por shpresoj qe te mos jet von.

Dashurija ime per ty egziston mbi c`do gje qe ka egzistuar ,egziston dhe do te egzistoj ne ket bot te mallkuar dhe gjithe genjeshtra.

Ndoshta per ty jam ber pak sa i merzitshem por kesaj radhe nuk isha un ai qe shkruajta por ishin dhimbjet e zemres dhe simtom i gjith kesaj dhimbje je ti Zemra ime por nje gje duhet ta kesh te qart qe emrin tend ..... e kam shkruar me gjakun e zemres time dhe kurr nuk do te shlyej nga jeta ime ,dhe sa her te kendoj i merzitur emri yt do te jet ne vargjet e para dhe sa her te agoj mengjesi ti gjithmon vjen sikur nje hije dhe me zerin tende te embel me zgjon nga gjumi.

Per ate qe e ndjej per ty kam shum per te shkruar sikur qjelli te ishte leter dhe yjet te ishin shkronja dhe nuk do t'me mjaftonin por ja qe edhe stilolapsi u ndal se bashku me zemren time se nuk kam fuqi ti perballojn dhimbjeve qe po mi shkakton Ti............
[/b]

[b]Natë e qetë. Qetësia ka zënë vend sonte në gjithë hapësirën e dhomës sime të gjumit. Sonte ndihem më e vetmuar se kurrë... S'di ç'po ngjet me mua në të vërtetë, mendjen e kam prore tek TI, tek fytyra jote e buzëqeshur, tek ajo buzëqeshje aq dashamirëse, tek ai shikimi yt aq magjepsës... Të parafytyroj me imagjinatën time, të parafytyroj sikur je afër dhomës sime, sikur më përgjon se si përpiqem së koti për të më marrë gjumi, sikur më ndjen nga afër dhe dëgjon me aq ëndje tiktaket e zemrës sime, e cila rrah vetëm për TY... Kotem nganjëherë, por ëndërrimi për ty s'ka të ndalur, zgjohem befas shikoj nga dera, por...

TI nuk je asgjëkundi, sikur dëgjoj rënkimin tënd nga jashtë, sikur don të trokasësh në derë, të hysh brenda e të më përqafosh, por... nuk e bënë këtë, se bënë dot, se të mungon guximi që do të duhej dhe e meriton ta kishe... Zgjohem me ngadale, marr lapsin, mikun tim të shpirtit e të zemrës dhe filloj ta maltretoj duke i varguar ca rreshta, të cilat simbolizojnë ate çfarë dua të ta them TY sonte .....[/b]

[b][color:c7d4=red]DIKU LARG[/color]

Diku larg ne horizontin e perqafimeve ti ishe ngritur nga gjumi.Diku ne mengjezet e bukura rrezja e djellit te trazoj nga endrat ,diku atje ku deshirosha une te jem ajo rreze qe te perqafon ne mengjes ,ftyra jote e shendritshme u buzeqesh.Atje ku era te lurton si kur gishtat e mi nepr floket tuaja,atje ku valet e detit perputhen dhe tregojn se ne thelcin e zemres time gjindesh ti,atje te zbardhin ditet ,linden hana,shendrisin yjet.
E une edhe mram e shqetsuar nga dhimjet e embla ,dhimjet e shpirtit te dashuruar,kerkojshe te jam me ty ne endra.Nga syt e mi rrijedhshin lotet dhe nji nga nji pikojshin ne jastykun tim....mallin dhe dashurin ma te prehet si nje thik ne zemer e bani ora qe shikova ne ato momente.Nga buzet e thamuna nje za e lishova ,nje emer e thira por ti smu pergjigje.

Te paramenojsha duke ecur rrugeve qytetit me ato hapa si kur nji engjull i bardh...me krahet e hapur dhe shkelqim ne sy...une deshirojsha ne ato momente vetem te jem me ty!Si te ishe djell dhe me rrezen time te zgjoj une nga gjumi ,te perqafoj dhe koken tande ne krahnorin tim e mbaj deri ti i chelen syt,si te isha era dhe me gishtat e mi floket tuaja i krefi,si te isha pellumbesh dhe ne pragun tand te pres dhe ta tregoj rrugen...eh,si te isha!Si te isha hana qe naten te ban drit mbi qytetin e dashuris dhe mos te lejoj qe netet te jen te errta,si te kishte mundesi ti uli yjet dhe te shendris me driten e tyre...eh,si te isha!Si te isha diku larg atje ku gjindesh ti,atje ku me pret me duart e hapura,me buzet e ngrofeta ,me zemer plot dashuri...eh,si te isha!

Diku pran teje si te isha,por pa dyshim me ty une jam,diku ne ato kalusat qe sot ne rrug takove si te qendrosha,por pa tjeter ne zemren tande une jetoj...te dua per ty shkruaj,te dua per ty jetoj,te dua per ty vuaj,se pse shum te dashuroj![/b]

[b][color:98b9=red]Kur jeta thërret vdekjen[/color]

Asnjer ne jete s'kam besuar se vdekja eshte apo behet behet lakmi e njeriut dhe se jeta behet monotoni e kohes.

Athua valle se pse ndoshin gjera te tilla, athua pse jeta eshte kaq e pa kuptimt dhe njerezit kaq te pa meshire per njeri-tjetrin. Q'ngjet keshtu apo: '' jeta therret vdekjen ''.

Kam pas frik nga Perendia se ai do te mi ndryshoj rrjedhat e jetes, poe nuk kam menduar kurr se ngjyrat e jetes i ndryshojn edhe njeriu-njeriut, siq je ti ai qe ma bene lakmi vdekjen dhe se vdekja me vjen prej syve te tille.
Pse, pse takova nje dashuri te till, e cila me ben te vuaj aq sa edhe ne varr do te mi breje kockat (eshtrat) e mia.

Athua valle se si do te ndiesh veten kur nje mengjes te dalesh ne dritare dhe te shohesh korba te zi qe e mbulojn qiellin dhe se bashku me ta edhe lajmin qe nje (i ri) vajze e re vdiq nga nje semundje qe te gjithe e quajn dashuri, dhe se jeta dhe shpirti i saj ka qene ne duart e tua qe keni pasur mundesi qe ta shpetoni dhe ju fare per kete nuk menduat.

Me beso se nuk i frigohem vdekjes por prape i frigohem asaj qe nje dite do te jemi aq larg sa vqe kujtime do te mbesin dhese zemra ime vetem te kujtimet e tua do gjeje prehje e qetesi.
'' Te lutem me kupto mua ti''.[/b]

[b]Do i bie sa me shkurt, sepse e di qe te shkruash ndjenjat eshte e pamundur, por un po mundohem ti pershkruaj, si te thuash po u bej nje skic.
Dhe gjithcka eshte per ty, jo per vajzat, apsolutisht jo, por vec per ty.

Kam njohur plot, natyra ime ka afruar aq shum sa jam merzitur nga falsifiteti, idiotesia, kotesia dhe plot gjera te kesaj natyre. Jam ndjer aq keq sa qe vetem kam pohur, duke tundur koken a dicka te till qe ato te mendonin se kishin vemenjen time, genjeshter ! Qe te gjitha njesoj, te njejtat gjera, te njejtat biseda te lodhshshme dhe monotone. Buzeqesh se duhet, per mirsjellje se sa si reagim. E di qe eshte shum falsifitet por ske ci ben, duhet te kerkosh qe te gjesh apo jo ? Dhe un kete po beja deri ne momentin qe shikimi im u thye ne bebet e kafta, pastaj lehtas rreshkiti ne floket kacurrela. Dhe mendova se ishte dicka kalimtare, si ato rete pas shiut te mbasditet por jo. Gabohesha. Ishte ndryshe, shume ndryshe. Bera cmos qe te te bija sado pak ne sy, ose te gjeja mundesine qe te flisja me ty. Nuk e simpatizoj menyren e nje te treti ne nje njohe prandaj mundohesha duke ber gjera te tilla. Ishte e pshmangshme, ti s’reagoje. Mundesia me afert ishte menyra qe asnjeher sme ka pelqyer,i treti i pashmangshem, jo per gje por me duket si te shohesh nepermjet nje pasqyre .Megjithse e adhuron pamjen perseri duhet ta shohesh nepermjet nje pasqyre qe se di a eshte fat apo thjesh rasesi qe u ndodh prane.

Gjithsesi ndjenjat e mia linden nga pershtypja qe kisha per ty, megjithse ste njihja. Te pyesesh sot per nje mendim per nje person eshte si ta shohesh boten nga kendveshtrime te ndryshme prandaj un se bera. Vendosa te te njihja. Mendoja se ndoshta pershtypjet sdo perputheshin me realitetin, por te dyja ishin nje. Dhe ajo qe un po kerkoja prej kohesh, ishte fare prane. Njeriu kur finalizon dicka qe i ka kushtuar shum kohe reagon keq, ndoshta sepse eshte i pa pergaitur. Dhe un isha i till. Por sdoja te te humbisja, sdo ja beja kete te keqe vetes. Por ti je kaq e mir sa un perpara teje vec belbezoja, fjalet me dukeshin pa kuptim, jo te nivelit tend. Ti je kaq e drejt, mendimet e tua jene si kristal, buzeqeshja jote rrezaton vetem miresi. Dhe un u marrosa, gabimi im qe e shpreha aq shpejt, por ky jam un, i shpejtuar si gjithmon.

Pastaj shikimi jot me turbullon, fytyra jote eshte engjellore, por megjithse sme vjen mir qe e pranoj por kur ti buzeqeshje ,bota eshte e imja. Dhe mbi te vetem ne te dy, se di por keshtu me dukesh mua, ndoshta do te qeshesh, por un keshtu ndihesha. Dhe ironia me e madhe ishte se sapo filloja te te thosha dicka s’mundesha ta perfundoja. Por pak a shum e perfundova ate qe kisha ne zemer, aspak ne menyren qe un deshiroja por gjithsesi arrita atje ku zemra ime kishte koh qe e enderronte. Spo them, dhe pranoj se rrethanat ishin ne disfavorin tim, prandaj dhe pritja jote me turbollonte. Nuk mundesha pa te par, nuk mund te te rrija pa te kujtuar, e then me bukur doja qe cdo cast te isha me ty. Por po te merzisja dhe e kuptova kete, sinqerisht them se i kuptoj gabimet por smunda ti shmang. Ta dish se fajtore per kete ishe ti, ti ishe qe me bere aq shum per vete ,ti ishe ajo qe vetem me nje shikim mund te ngrije pesh ndjenat e mija.

Dhe un si te thuash isha viktima ne kuptimin e mir te fjales. Por un vazhdoja dhe u bera skllav i ndjenjave, ndaj vendosa te te kaloja pak koh larg teje, se ndoshta do me kalonte, se ndoshta fajin e kishin ato dite qe ishin aq kuptimplote per mua. Dhe them se koha vret dashurit e vogla dhe forcon ato te medhajat. Dhe ky ishte perfundimi , te dua aq shum saqe koha s’beri gje tjeter vecse I kristalizoj ndjenjat e mia. Nuk i vrau por u dha fuqi, nuk i zbeu por i zbukuroji, nuk i pakesoj por i shtoji. Dhe un akoma vazhdoj te vazhdoj te jem i cmendur pas teje. Gjithmon kam kerkuar idealen ,por kerkimet e mia ndaluan sepse idealen e gjeta. Je ti, kur dal perpara pasqyres shembellimi im je ti. Te pakten ajo pasqyra ime keshtu me tregon mua. Shihemi rrall, megjithse dua te te shoh me shpesh. Dua mos te te ket cast qe te na ndaj. Dikur tekstin e kengeve qe ti pelqeje un se kuptoja, sot i di permendesh, dhe ky eshte ndryshmi im. Duhet te te kuptoj dhe do ta bej me cdo kusht, te prmtoj. Je gjithca qe kam, te lutem behu pjes e jetes sime. Lejome te te behem dhe un pjese e jete tende. Sdo ket lumturi me te madhe, te pakten nga ana ime .[/b]

[b]Per ty………… Me mungon … i dashur… si gjithmone! Por sot eshte me e veshtire se dite te tjera, sepse deti ka kenduar per mua, e kenga ishte ajo e ndjenjes sone. Me duket se te kam kenduar , nderkohe qe shkruaja kete leter, ate melodin qe gjithmone me ka kujtuar Ty. Tashme keto gjera me lejne indiferente. Vizitat e tua jane bere teper te ralla, e disa here kam dyshimin se pjesa me e rendesishme e imja, po me rreshqet lehtazi larg edhe perse une sforcohem per ta mbajtur, per te mos e lene te me ik. Naten kur jam vetem, te therras.. e gjithmone dhimbja ime arrin kulmin. Ti mundesh akoma te gjesh menyren per tu rikthyer tek une fuqishem. Mbreme naten te kam pare ne enderr... Ishe ne breg te detit.... era lozonjare te pershkonte trupin…e ne sy kishe ende ndricimin e perendimit te diellit... Mbetem e mahnitur duke te shikuar mbeshtetur ne gur… Ngadale eci drejt teje dhe kur me ne fund kthen veshtrimin e me shikon, kuptoj qe edhe te tjerat ishin mahnitur e po te shikonin.” E njeh?” pershperisnin ziliqaret, e nderkohe qe ti me buzeqesh, pergjigjem me pastertine e te vertetes:”Me shume se zemren time...!” Te arrij dhe me mbeshtjell me krahet e tu…e shijoj kete moment me shume se cdo gje tjeter. Eshte momenti per te cilin jetoj, e kur ti i pergjigjesh ngrohte perqafimit tim, e leshoj veten drejt ketij momenti ... Me ne fund serish ndjej paqe....Ngrej doren dhe te perkedhel nderkohe ti ul koken dhe mbyll syte…Zgjohem e lumtur dhe fatkeqe …per nje cast pyes veten ne se do te kthehesh mbrapsh , por e di qe s'do jete keshtu... e di qe nuk kthehesh. Pikerishte ne momente si keto e kuptoj drejtimin e jetes sime: Une jam ketu, per te dashuruar, per te shtrenguar ne krahet e mi, per te te qendruar prane…Jam ketu per te mesuar nga ty, e te marr ne kembim dashurine tende... Jam ketu , sepse nuk ka asnje vend tjeter ku dua te jem...![/b]

[b]E filloje kete leter me shkruar per ty,me fjalet me te embla te zemres dhe shpirtit time te lenduar.
Ne keto qaste kur e shkruaj ndjehem e emocionuar,me merzi ,pikllim,dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime,dhe me lot te pa ndal ne syt e mi te permalluar per nje dashuri..

Kur nuk do te mundem tia fal vetes nese diqka gabova me ty ,e nuk po di gje qka beri ndryshim te madh ne mes nesh, kur nuk desha te lendoj as veten time.
Tash vazhdoj te qaj ditet, e rinissime qe me iken e kur me nuk kthehen prap,asnjeher ne jete se desha interesin qdo here dashurova me shpirt e me zemer te paster.sa do qe po mundona si duket ruget tona nuk po takohen askund,se si ndihem une tani ,te tregon vete letra e shkruar,kur nuk e kam menduar nje dashuri te tillqe te bene te vuash me mall dhe ne heshtje....
Nese eshte shkruar qe kur mos te takoj dhe te theme qe ne kater sy ate qka ndjeje per ty ne zemer,do te pajtohem me kete fakt ,edhe pse eshte shum e rend per mua ,mos haro kur se vetem ty te dua.
Jeta ime tash shum ka ndryshuar ne zemer me ka mbetur plaga e tradhtise ne vitet e dashurise se humbur mbeta vetem nje rob i dashurise

Tash e perfundoj kete leter me shpres se e ke kuptuar d.m.th.e saj ,mbetesh i pershendetur nga une ,duke te uruar nga zemra gjitha te mirat....[/b]

[b]Dje tek po sistemoja disa libra gjeta nje fotografi tonen, Ishim ne chambers tek klubi jone dhe mbrapa mund te shoheshsh fotografine e Merlin Monroo dhe Joe De Maggios. Sa e trrishtueshe mu duk…e vetmja fotografi qe kemi bashke dhe jemi perpara nje cifiti qe simbolizon dashurine e trrishtueshme, dhe te pafate. Mgjth une dhe ti nuk jemi aq tragjik.

Fotoja ishte ne mes te librit “ Wuthering Heights” ….ironike apo jo ???
Pas gjithe asaj kohe bashke e vetmja gje qe mbetet nga ne te dy eshte Nje foto..dhe disa kujtime….oh gati harrova edhe Wuthering Heights. Rrezik une dhe ti jemi te vetmit persona ne bote qe e kemi lexuar mbi dhjete here.
Jam munduar te te marr ne telefon disa here por numri jot me del gjithomne I shkeputur. Personalisht preferoj mos ta nderroj numrin tim sepse ne nje fshehtesi fanatike dhe naivitet femirore pres qe ti te me marsh ne telefon dhe te me thuash: Si je ….Kam emailet e tua dhe shpesh here mundohem te te dergoj dicka por akoma nuk kam arritur tek letrra perfekte qe do te me lejoj te shpjegoj shume gjera pa u dukur sikur jam duke u justifikuar ose jam duke te fajsuar.

Eshte e kote te te them te dua se ndoshta po te kisha dashur aq shume sa mendoj, ne kete momente do te ishim bashke, por do te kisha deshire te te thoja se sa shume e ndjej mungesen tende.

Ndonjehere takohem me A …..ne trren dhe ai fillon te me trregoj histori te ndrryshme ku padashje paraqitesh dhe ti….keto momente preferoi ti quaj D….sipas A….E vetmja gje qe dua ta pyes ne kete momente eshte nese ti je I lumtur, nese mendon per mua, dhe nese akoma vazhdon ta veshesh bluzen Jeshile qe refuzon ta heqesh per arsyet e etiketes atedhetare ..sic thua ti.

Shpesh here cohem ne mes te nates nga gjumi dhe nuk me besohet qe nuk jemi me bashke, ne ate momente te dua me shume se kurre dhe dua te te perqafoj dhe te shtrrengoj sikur ti te ishe personi I fundit qe do te shihja ne kete bote.[/b]

[b]Dashuria vjen pa te thene ''Mirmengjesi''dhe iken pa te thene ''Lamtumire''!...Etille eshte dashuria,sidomos ne adoleshence,ne moshen ku cdo gje qe fluturon te duket e kapshme.Te flasesh per nje flete te ditarit,e aq me teper kur ka lidhje me ndjenjat,nuk eshte e lehte.Me duhet te shkruaj dicka,e pse jo dhe te verteten?!Ndoshta do te ishte me e lehtenese do te me vinin ndermend,apo te kisha shkruar kete flete ne ditar.Kjo eshte nje nga ato fleteqe s'kishte nevoje qe te shkruhej ne ditar sepse ashtu sic ishte e thjeshte,e bukur,e dhimbshme,e hidheruar ,spontante,mbetet ne memorje.Eshte e tepert te zgjatem tani.Ishte vjeshte.Me duhej te shkoja ne nje vend ku sdo te njihja askend,ku gjithcka do me dukej krejt e huaj.Madje edhe dielli s'eshte nje per te gjithe,edhe drita e henes dhe e yjeve,nata dhe shiu,cdo gje me tjeter me dukej e huaj.Me duhej te shkoja edhe pse pa deshiren time.Dhe ja krejt papritur u gjenda perpara teje per te te thene''Lamtumire''.Por jo,ti s'me lejoje te flisja.Flisje vetem ti si zakonisht,por disi ndryshe.Kishe nje fytyre te zbehte,sy...nuk e di,te skuqur e te perlotur bashke,nje ze te mekur qe pengohej diku para se te dilte.E megjithate perpiqesha te nderhyja e te strukesha pas fjaleve te tuadhe te hyja ne skutat e shpirtit tend,aty te gjaja pak ngrohtesi,shprese,kurajo e perkrahje...Kisha nevoje vetem per nje fjalepor...Jo,eshte e pamundur,e megjithese te gjitha mi kishe lexuar me sy vazhdoje te flisje,e te flisje.Flisje pa kuptim.Epastaj heshtje...Dhe pastaj peshperitmas me the ''DHE KOHA PO QAN PER LARGESIN TENDE''!...dhe lotet te rridhnin nen sy papushim!...Dhe une vazhdova rrugen,ndoshta rrugen tende.Ike dhe pse kjo sjellje nuk te perkiste ty.Ike,u largove para meje mes shiut qe binte e njomte lehte floket e mi,mes loteve qe rridhnin papushim.Largimi yt me tha''Lamtumire''!...Gjethet bien ngadale nga pemet dhe bashke me to disa pika loti nga syte e mi.Dimer i eger tashme hyn dhe zemra ime lengon per kete fatkeqesi.Une trishtohem sepse tashme do te me duhet qe qe fill e vetme te perballoj kete dimer te acarte dhe ku i dihet ndoshta shume te gjate,zemra me mbushet plot dhimbje,plot brenga dhe ne kete mundim shkaterrimtare.Lotet e mi rrjedhin pa pushim,pa mbarim rrjedhin pak rrembyeshem,po per ku se di.Ato rrjedhin dhe krijojne nje kanal,ne te cilin pllakosen kujtimet,rikthehen zhgenjimet,enderrat heshtin dheshpresat vdesin.Ah,!...Ky dimer kaq i vrazhde!..E ndjej qe lotet dhe dhimbjen nuk do te m'i pushoje.E ndjej qe rrjedhen e jetes te qete s'do te me ler ta vazhdoj,e ndjej qe keto mizori kerkojne te me torturojne.Fillikat e vetme,e lenduar,do te mundohem te perpiqem ta kalojkete dimer shkaterrimtar.Tani ti prane meje me nuk do te ndodhesh.Nuk do te jesh me rrezja e pare e diellitqe me zgjon,sdo te jesh ti me flladi i eres qe fytyren,trupin ma ledhaton,zemra sdo ta ndjeje me ate ngrohtesi,qe ti dikur ma jepje.Shpirti sdo te gezoje,sdo te lumturoje me sepse gezimi i shpirtit ishe ti,ne ato dite te kaluara vere.Por edhe dimri me stuhi do te mbaroje!...PO!...PO...do te mbaroje!...Jam e bindur se nje dite ky acar qe ka ngrire,e ka pushtuar gjithe qenien time,ky artikull qe ka ngrire mendjen time,do te shkrije.Jam e bindur se keta lot te kristalte e te pashterueshem,nje dite do te pushojne se rrjedhuri.E pra nje dite serish do te vije pranvera per mua dhe dimrin e hidhur e te acart do ta kem lene pas duarve,pas kraheve pergjithmone,por jo per ta harruar!...[/b]

[b]Sa shumë mall, sa dëshpërim, sa vuajtje, sa shumë dashuri ndjej për ty sonte, në këtë natë i dashura im. Sonte ëndërrat dhe kujtimet per ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemren time të perlotur. Më beso ndihem e vetme në këtë botë të madhe e humbur si një e huaj, ku në errësiren e harruar dhe e hidhur në nje qoshe pa skaj. Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m'i ka ofruar njëher kur isha me ty, e ndjej veten të dëshiruar për pak qaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemren time mbretëron acari që më ngriu zemren, e bëri akullë! Sonte shoh një dorë që s'më bindet, shoh dy sy që të kerkojn, ty i dashuri im dhe ndjej një zemër që ndoshta s'më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thot të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm.
Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keq kur e di që s'të përket aspak. E ç'rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetem njëher të jem me ty të qendroja një minutë, atëher e kisha lutur zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjeter sepse asaj bote i takoj pa ty !!!!

Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpilitem dhe ndjej shtërngimin në zemër lotët më rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomes sime, atëher lotët teren nga ngrohtesia e rrezeve mbi fytyren time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë. Ngado që po i hedhi syt më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepsëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. I prek ato flokë tua të gjata, atë trup të bukur mendoj se jam i ulur mbi prehërin tënd dhe ngadalë më perkëdhel. Ç'ti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s'të ka... ohhhh ZOT SI NUK ERDHE TË MA MARRESH KËTË SHPIRT QË TË MOS VUAJ MË Ç'ti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je e vetmja rrënjë e mbijetesës së saj! Ç'ti bëj syve që ndjejnë mall e duan të t'shohin dhe derdhin vetëm lot pa ndalë! Ç'ti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzist pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetes këtë dashuri. TË DUA me shpirt.

E dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogel dashurie apo respekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote. Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do ta mbylli brenda në shpirtin dhe kurrë s'do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marr malli për ty do ta gjej, ta shuaj në skutat e kujtimeve të mija që i ruaj të pastra.[/b]

[b]Cigarja ime s'mund te jesh sepse ti ke arome magjike ne perralloren kopesht trendafilash. Eshte e vertete qe buzat e tua do me shoqerojne dhe dhimbja nga mungesa e beshmerise se tyre, do kete depertuar deri ne palc. Do me lagin buzet e tua, ne cdo enderr, te cilat jane shpeshtuar kohet e fundit, duke e pranuar qe ti s'je thjesht per t'u puthur e shtrenguar nga vetja, por je per tu ngrene 48 here ne 24 ore. Per te me humbur, veshtiresia ishte gje e panjohur, biles u cudite kur degjove fjalen qe sigurisht eshte shkruar ne nate, ''veshtiresi''. Por jeta sic ka fillimin, ka edhe fundin. Fundi eshte nje e bere dashuri, gjithe djerse, por te ftohta, ne vend te sheqerit trupat mbajne kripe, e cila nuk eshte marre nga fundi i detit, por fundi i djallit. Ai shtrat, fole e embel kujtimesh, eshte ndryshkur. Aty nuk jemi me ne zhurmuesit, ne te pameshiret qe gjithe hanibal-llek e shkelem cdo nate, biles shume here edhe ne dite, sidomos kur binte shi, i cili shoqeronte vokalin tone natyre-eksitues! Gjurmet e tua i kam ne zemer dhe zemren edhe pse te lenduar, e shikoj cdo sekond te jetes sime, je ti. Pra, ti je prane meje, ti je brenda meje dhe do te te dua aq sa s'te kam dashur kurre me pare...[/b]

[b]Sa veshtire eshte te shofesh se si lulzon natyra, si lindin dashuri te reja, perderisa dashurija jone eshte fikur, as lotet e derdhura e as fjalet e sinqerta plot ndjenja nuk sollen realizimin e dashrise sone.

Ne ty derdha peshen e dashurise,peshen e varferis se fatit e cila na ndau dhe shtoi mallin e syve qe te kerkojn cdoher te perlotur, por ti je e strehuar ne zemren time nga e cila nuk do te dalesh kurre.

Dashurija per ty shtrihet ne pafundesi. Ti ike, toka per ty u zhduk, mirpo edhe lumturija ime mbeti vetem hija e dashurise. C'te bej tash kur jam mesuar ne pranin tende, qe perher me behet sikur te mos jetoj fare Engjulli ime.

Te prita si lulet qe presin diellin pranveror, te prita dhe po pres me rjedhjen e kohes_ mbytese,ende notoj ne detin e dhimbjeve, por nuk e dij pse nuk fundosem dot.

Armen me te forte qe e kisha dikure "DASHURIN" e kam ende dhe do ta ruaj gjithmon, por te lutem mos e kerko kthimin tim. Engjull nuk kam fuqi qe ta hap rrugen e veshtire deri te pushkatimi im, ngase jam i malisur nga malli, pikellimi, vetmija, e vuajtjet qe do te varosin triumfin e dashurise tone qe tash eshte vetem fantazi, ender e re e kendshme po pa e shijuar.[/b]

[b][color:8d6c=red]Te kam mbyll ne Zemren time[/color]

........Askush nuk me ka faj pse une nuk kam fat,jeta eshte e till dhe fati e fatkeqesia rrine shume afer.U ndam ne kohen kur askush nuk e priste kete ndarje sepse donim qe te kemi vetem kujtime te embela per njeri-tjetrin e jo kurrsesi me urrejtje te kujtoheshim sepse rruget tona kishin nje stacion qe quhej NDARJE.Ne vendosem perpara ketij stacioni te zbresim,ah,pse more Zot na denove keshtu,thone se dashurin e vertet e takon njehere ne jete,mirpo ne u takuam ne vendin dhe ne kohen e pazakont.Kaluam vite te cilat ishin me te mirat ne jeten tone,ne zemren tende gjeja prehje e qetsim,gezim dhe hare,me Ty mesova dashurin dhe rrespektin,mesova se qka eshte jeta dhe si jetohet me dashuri....Ah,pse more Zot me denove keshtu qe tani tere jeten te vuaj sepse me iku nje pjese e Zemres time,me Ty iku edhe ardhmerija ime....tani jetoj por jetoj vetem me kujtimet e tua dhe kohen te cilen e patem se bashku te lumtur.

Ti mi dhè te gjitha dhe tani kur nuk te kam e dij edhe me shume vleren dhe dashurin tende sepse po me mungon per qdo minut.....dhe kur te kujtoj shoh vetem buzqeshjen Tende dhe fytyren tende te bukur e cila me rri prore ne zemer dhe para sysh.TE DUA,dhe vendin tend nuk ka kush ne Bote qe mundet me nxan sepse Ti ishe njehere ne Zemren time dhe aty te kam mbyll,kujtime dhe dashurin per Ty nuk mundet askush t`mi merr sepse ato me takoj vetem mua dhe Ty,..............[/b]

[b][color:25f5=red]Per ty qe je arsyeja e jetes sime.[/color]

U bënë ditë që jam pa ty. Ditë që më ke larguar nga vetja jote.
Ndonjëherë, e lodhur nga kjo gjendje do të doja të kisha aftësinë tënde për t’i futur block delete ndjenjave të mia, por s’mundem dhe s’dua.
Ditët më duken bosh pa ty… gjithcka më duket e pakuptimtë.

Ti i njeh ndjenjat e mia… e di sa të dua. Vetë më ke thënë mos të të doja si e marrë… po vallë a kontrollohen ndjenjat? Unë s’e di ku e gjejnë njerëzit forcën që s’lëkunden nga fjala “të dua”. Nga cili burim pinë që asgjë s’ia prek zemrën?
Të tjerët më quajnë të marrë pse të dua kaq shumë dhe pse vuaj për këtë ndarje… por kush ka dashuruar ndonjëherë në jetë e di shumë mirë se zemra nuk komandohet, ndjenjat nuk shuhen vetëm me një fjalë, dashuria s’harrohet vetëm në një natë… as shekujt s’e kanë forcën ta mposhtin dashurinë e vërtetë.

Ndoshta s’po tregohem e drejtë me veten time që vazhdoj të të mendoj, që vazhdoj të ëndërroj sërisht për ty… je dhurata më e bukur që Zoti vuri në rrugën e jetës sime dhe si një fëmijë i lumtur dua ta mbaj thellë në gji kujtimin tënd, sepse më përket vetëm mua… më lumturon vetëm mua dhe do ta ruaj si gjënë më të shtrenjtë.

Nëse ti ke vendosur të më largosh nga jeta jote, po të lë të lirë… shko jeta ime, jeto… ji i lumtur dhe për mua. Të jesh i sigurtë se gjithmonë do jetë dikush që do të të dojë në cdo cast, në cdo sekondë. Si një engjëll do të të shoqëroj me lutjet e mia dhe të betohëm për Krisht e Shën Mëri se cdo ditë do ia ofroj Zotit lumturinë time në këmbim të lumturisë tënde.
Të uroj të jesh gjithmonë i lumtur në jetë… këtë ma ke borxh… Ji i lumtur për të dy dhe mos e harro që të dua.[/b]

[b]Kam kaq kohe qe sjam ndeshur rrugeve me veshtrimin tend, qe ste peshperis me buzeve emrin,qe si bertas yjeve dhe si betohem zotit dhe vehtes qe te dua.Kam kaq kohe, dhe per nje cast me mori malli .Me ka mar malli per qendrimi tend here-here si indiferent dhe here-here si miq te vjeter . Me ka marre malli se si ecen ,se si flet , se si gjykon te tjeret me ane te veshtrimit tend , se si ben cdo gje te bukur ne cdo veprim tendin ,se si ingranon cdo arterie te zemres time ne momentin qe ti je pran meje . Tashme me je bere si mirazh,cdo mashkull merr pamjen tende , dhe une si e marre e ndjek nga pas ,por kur i afrohem ,nuk ndjej aromen e lekures tende dhe atehere e zhgenjyer kthehem pas .Dhe deluzionin neper dhemb filloj e mallkoj diten kur te pash per here te pare .Por kur te pash per here te pare heshta ,heshta si i marre , pa e ditur se heshtja per dashurin eshte varr.Dhe veshtrimi im prehej vtem tek ti , dhe ti thoje - Ja e marra ka rene ne dashuri -.Dhe ja e marra qe te do vetem ty , qe enderron veten ty ,qe do te jepte gjithcka vetem per te te patur , per te ndier afshin e puthjes tende ,ngrohtesin e lekures tende ,aromen e shpirtit tend.Dhe ja i marri qe thote Ti dhe Perendia jan ne kete bote ,asgje segziston gjith te tjerat jan hic jan kot .Ja e marra qe belbezon emrin tend cdo zgjim ne mengjes , e pastaj thot se vetem per ty do te vdes .E ne dreke ngren dolli per emrin tend , e sresht duke te thene te dua ne cdo vend .E cdo mbremje me yjet flet , dhe kush guxon te te shaj e fton ne duel pastaj mizorisht e vret .Pastaj nata vetem ty te eshte rezervuar , endrat jan bere per te dashuruar.E keshtu çdo dite e çdo nate rrjedh jeta e ketij te marri , te marri per dashuri i cili dje ,sot dhe neser ka dashur vetem nje djale, e ai je ti.TE DUA .......ME FAL SE TE KAM DASHUR[/b]