Përse po sulmohet presidenti Moisiu

Lexova me kujdes "recensionin" e znj. Halili mbi librin e fundit të ish-Presidentit Moisiu, ndonëse ky "zhanër" i suksesshëm letrar pritet që të vazhdojë të hidhet në tregun shqiptar edhe në ditët që vijnë.


Si lexues i shtypit nga jashtë vendit, ne shkrime të këtij lloji njeriu përpiqet të gjejë atë që autori i librit gati-gati autobiografik nuk ka arritur ta thotë në dimensionin e duhur apo që për arsye të ndryshme, përfshirë ato etike, apo që lidhen me ndjeshmërinë që krijojnë në momentin e dhënë (vetëm dy a tre vjet mbas mbarimit të mandatit presidencial).


Në fakt nuk gjeta asnjërën prej këtyre. Kështu vetëpozicionimi i znj. Halili si "ish-funksionare shteti" mendoj se është i pasaktë, madje edhe megaloman mbasi stafet e ngushta, mbështetëse edhe për Presidentin e Republikës në sistemin politik të Shqipërisë nuk janë të tillë, ato thjesht emërohen nga titullari dhe janë të pavotuara gjëkundi. Si rregull, funksionarë shteti konsiderohen ata individë, postet publike të të cilëve emërohen apo zgjidhen nga Kuvendi (Shqipëria është Republikë Parlamentare).


Qysh në fillimet e "recensionit" të saj letraro-politik, znj. Halili mundohet të gjejë një justifikim filozofik për "thyerjen e heshtjes" nga ana e saj, edhe pse e di mire se të bësh publike ato që ndodhin në sallonet e politikës kur je pjesë e stafeve të institucioneve është asgjë më pak se "të pështysh në pjatën ku je ushqyer" jo pak, por gjatë më shumë se gjysmës së mandatit Presidencial të z. Moisiu. E këtë justifikim ajo e gjen në një "lidhje" pa lidhje kur deklaron se "të heshtësh, do të thotë më shumë dobësi, sesa fisnikëri".


Më tej, znj. Halili merr pozën e bartësit të së vërtetës duke deklaruar se "respekti më i lartë është ndershmëria dhe ndershmëria më e kulluar mbështetet tek vërtetësia", natyrisht që e ka fjalën për vërtetësinë sipas mendjes së saj.